Skender

Volgens internetjournalistiek kunnen Telenetklanten sinds vandaag terecht in een online videotheek. Maar deze dienstverlening is niet voor alle Telenetklanten weggelegd. Net als Frederik raakte ik niet verder dan deze melding:

Telenetklanten die Linux, OS X, BSD, BeOS, Solaris,... verkiezen boven Windows mogen het dus vergeten. De Telenet videotheek wordt namelijk "beschermd" door een of andere obscure Microsoft DRM technologie. Alsof ze zo zouden kunnen verhinderen dat er illegale kopies op het internet terecht komen. Het internet stond al vol kopies lang voordat Telenet filmpjes begon te verhuren.

Iedereen die met Karel De Gucht mee op reis is naar Congo, kreeg een dossier met biografieën van de belangrijkste Congolese leiders. Ook de journalisten die De Gucht meeneemt in de hoop dat ze als wederdienst de lof zullen zingen van zijn beleid. Dat was niet zo'n verstandige zet van De Gucht, vooral niet omdat die biografieën vol roddels en speculaties staan. Zo zou president Joseph Kabila volgens deze biografie niet de zoon zijn van de vorige president, maar geboren zijn uit het eerste huwelijk van zijn moeder.

Volgens de krant Le Soir zijn deze biografieën bij Kabila beland en is de kans klein dat die ermee kan lachen. Nu het vorige incident tussen Congo en België bijna vergeten is, zou dit wel eens het begin van het volgende kunnen zijn.

Terwijl De Gucht toegeeft dat zijn administratie in de fout is, vindt Verhofstadt er niets beter op dan de krant aan te klagen. Je doet journalisten dan een snoepreisje cadeau en dan lappen ze je zoiets, moet hij gedacht hebben. De journalist benadrukt dat de biografieën al bij Kabila beland waren voor de krant er over schreef.

De sp.a-jongeren (die tegenwoordig "animo" heten) gaan stickertjes met een foto van George Bush in urinoirs plakken. De bedoeling is volgens animo om mannen iets te geven om op te mikken. Hopelijk staat er ook een animo-logo op die stickertjes, of beter nog: een sp.a-logo. Kwestie van iets te hebben om op te mikken hé.

Om het nog maar eventjes over online muziekwinkels te hebben: er zijn ook winkels die muziek van bekende artiesten verkopen aan dumpingprijzen. Twee bekende voorbeelden zijn allofmp3.com en weblisten.com.

Allofmp3.com verkoopt muziek aan $0,02 per MB. Je kunt kiezen tussen een hele reeks bestandsformaten (MP3, Ogg, WMA, MPEG-4 en MPC) en kunt ook zelf de bitrate bepalen.

Bij weblisten.com koop je een toegangskaartje waarmee je voor een bepaalde periode onbeperkt mag downloaden. Ze bieden muziek aan als WMA of MP3 bestanden.

Beide websites zijn legaal in het land van waaruit ze opereren (Rusland en Spanje). Maar uiteraard is de muziekindustrie niet blij met hun dumpingprijzen. Zij beweren dat deze sites enkel auteursrechten betalen voor de Russische/Spaanse markt en dus alleen aan Russen/Spanjaarden mogen verkopen. Zeker voor het Spaanse weblisten.com lijkt me dat een vreemde redenering. Binnen de EU is er toch een vrij verkeer van goederen? Waarom zou dat plots niet meer zo zijn als die goederen via het internet verstuurd worden?

Vandaag zijn de deuren opengegaan van een nieuwe online muziekwinkel: Mp3tunes.com. De man achter deze winkel is Michael Robertson. Robertson richtte ooit mp3.com op en is CEO van de Linux-distributie Linspire.

In het bedenken van originele namen is Robertson nooit echt goed geweest (Mp3tunes lijkt net iets teveel op de iTunes music store van Apple), maar de pers bespelen kan hij wel. Denk maar aan de procedureslag tegen Microsoft over de naam "Lindows". Robertson was verzekerd voor de gerechtskosten en slaagde er dus in om maandenlang wereldwijd de pers te halen op kosten van zijn verzekeraar en Microsoft. Uiteindelijk heeft Microsoft hem in een minnelijke schikking goed betaald om de naam te veranderen in Linspire, nadat hij ermee gedreigd had om de naam Windows als handelsmerk ongeldig te laten verklaren. Je moet het maar doen: je belangrijkste concurrent reclame laten maken voor jouw product!

De slagzin van Mp3tunes.com is "Don't Rent Your Music...Own It!": een verwijzing naar concurrerende muziekwinkels die via DRM-technologie allerlei beperkingen opleggen. Zo kun je de muziek die je bij Apple koopt, enkel afspelen op de iPod van Apple en op een Windows of Mac computer met Apple software. Het aantal verschillend computers waarop je de muziek mag spelen is beperkt, net zoals het aantal keer dat je de muziek op CD mag branden. Van dergelijke beperkingen is op Mp3tunes.com geen sprake. Je koopt doodgewone MP3-bestanden (192k) die je op elke mp3-speler kunt beluisteren, zonder enige beperking. Natuurlijk moet je je aan de auteursrechten-wetgeving houden, maar er is geen technologie ingebouwd om dat te controleren.

Ook de prijs is een meevaller: je betaalt $8.88 voor een CD. Een liedje kost 88 dollarcent. Van elk liedje kun je gratis, zelfs zonder dat je hoeft te registreren, een fragment van 30 seconden downloaden.

Maar het is niet allemaal goed nieuws: de grote platenmaatschappijen doen namelijk niet mee. Bekende namen zul je dus niet vinden op Mp3tunes.com. Dat is jammer, maar dat wil zeker niet zeggen dat er geen goede muziek te vinden zou zijn. Ook het aanbod is kleiner dan dat van de concurrenten: 300 000 nummers tegenover meer dan een miljoen nummers bij de iTunes Music Store. Al kun je 300 000 liedjes moeilijk "weinig" noemen.

Mp3tunes.com zal er dus waarschijnlijk niet in slagen om de iTunes Music Store van z'n troon te stoten als grootste online muziekwinkel. Toch heeft dit initiatief kans op slagen. Zo hebben Linux-gebruikers op dit moment nog niet veel keuze: de DRM-technologiën van Microsoft en Apple worden onder Linux niet ondersteund. Mp3tunes.com is voor hen dus zowat het enige alternatief voor de gewone CD. Robertson heeft bovendien nog heel wat goede contacten met kleinere platen-labels als ex-eigenaar van mp3.com. Mp3tunes.com maakt dus een goede kans om te worden wat mp3.com had kunnen zijn.

"Op de foto mogen geen accessoires getoond worden" staat in de "Acceptatiecriteria voor de pasfoto in de Belgische identiteitsdocumenten". Als voorbeeld van hoe het niet moet, zie je een man met petje. Ook een "slagschaduw over de ogen" mag niet. Het voorbeeld hier is een vrouw wiens hoofddoek een schaduw over haar ogen werpt. Maar als diezelfde vrouw haar hoofddoek wat naar achter trekt zodat de schaduw verdwijnt, is de foto wel in orde. Blijkbaar is een hoofddoek geen "accessoire" en een petje wel. Bij de man met het petje was er nogthans geen schaduw over de ogen en de vorm van het hoofd is met pet duidelijker zichtbaar dan met hoofddoek. Misschien moet ik toch maar eens proberen om op m'n volgende identiteitskaart met hoofddoek te verschijnen. Of zou dit voorrecht enkel voor vrouwen gelden? (via Dog of Flanders)

In heel wat bushokjes hangt een foto van een naakte vrouw wiens ene borst wordt afgedekt door een mannenhand en de andere door een vrouwenhand. Daarbij staat de tekst "Niki zoekt partner (m/v)". Het gaat om reclame voor het VT4 programma "Niki's geheim". Een biseksuele vrouw selecteert een partner uit een groep vrouwen en een groep mannen. De vrouwen denken dat ze lesbisch is, de mannen gaan ervan uit dat ze hetero is. Beide groepen weten niet van elkaar.

Zo nu en dan lezen over een dergelijk TV-programma helpt me om te verstaan waarom sommige immigranten zich niet in onze "cultuur" willen integreren.

De juridische commissie van het Europees Parlement besliste met 19 stemmen tegen 2 om helemaal opnieuw te beginnen in het dossier van de software patenten. Al lijken enkele ministers zich daar niet bij neer te willen leggen. Zij willen blijven proberen om het huidige voorstel goedgekeurd te krijgen. Dit lijkt dus uit te draaien op een keiharde confrontatie tussen parlement en ministers...