Skender

Ik ben helemaal niet bang. Mijn vreugde dat de vijanden van het vrije denken me behandelen door het gebruik van dergelijke methodes – waar alleen zij die intellectueel bankroet zijn in uitblinken – maakt me zelfzekerder, meer standvastig in m'n principes en in m'n bereidheid om alles het hoofd te bieden in het belang van het vrij uiten van m'n mening, zonder beperkingen die me opgelegd worden door regeringen, religieuze instellingen, of zelfs de totalitaire samenleving, tot wiens voortbestaan deze verachtelijke methodes dienen, die door de vijanden van het denken en de liefhebbers van het drogeren, met religie of met drugs, zo amateuristisch worden toegepast.

Abdul Kareem Nabeel Suleiman – 28 oktober 2006: 4 maanden voor z'n veroordeling

Kareem wordt nog steeds vastgehouden in de Borg El-Arab gevangenis in Egypte. Omwille van z'n teksten over de islam, kan hij in de Arabische wereld op weinig sympathie rekenen. Z'n familie heeft hem verstoten. Z'n vader heeft opgeroepen om hem volgens de Sharia te berechten, wat de doodstraf zou betekenen. Toch staat Kareem er niet helemaal alleen voor. Een groep bloggers voert campagne voor zijn vrijlating. Zij roepen op om voor 21 april zoveel mogelijk post naar Kareem te sturen. Om hem een hart onder de riem te steken, maar ook om de Egyptische autoriteiten te tonen dat er wereldwijd mensen de situatie van Kareem volgen. Niet onbelangrijk in een land als Egypte, waar politie en gevangenispersoneel gevangenen vaak zeer hardhandig behandelen.

Post in het Engels (of Arabisch) kun je sturen naar:

Alexandria Borg Al-Arab Prison Room 1 Section 22 Prisoner Abdul Kareem Nabil Suleiman The Arab Republic of Egypt

Kareem schreef op z'n weblog in het Arabisch. Hieronder vind je enkele vertaalde fragmenten uit z'n teksten:

Op 21 oktober 2005 werd in Alexandrië een kerk aangevallen en werden winkels van christenen geplunderd door een woedende menigte moslims. De dag na deze rellen schreef Kareem een tekst, waarvoor hij enkele dagen later gearresteerd zou worden. Hij werd 18 dagen zonder proces vastgehouden.

De islamitische leer die Mohammed 14 eeuwen geleden verkondigde moet met moed en durf benaderd worden, we moeten de gebreken blootleggen en de mensheid waarschuwen voor de gevaren. We moeten, ook al zijn we verschillend - met rede deze leer onderzoeken die mensen aanzet om monsters te worden die enkel nog denken aan moorden, roven, plunderen en verkrachten.

20 november 2005, na zijn vrijlating schreef hij:

Ik was niet opgesloten, want mijn geest was en is nog steeds vrij van elke fysische en psychologische beperking die hem niet kan schaden. En als mijn lichaam opgesloten was, dan is daar niets nieuws aan. Het betekent alleen dat ik overgeplaatst werd van een grote gevangenis naar een kleine cel omdat ik de regels niet volgde die 70 miljoen Egyptenaren gedwongen worden te gehoorzamen en omdat ik met de tradities gebroken heb van de grote gevangenis die de Arabische Republiek Egypte is.

Nadat hij in maart 2006 uit de El Azhar universiteit wordt gezet:

De El Azhar universiteit is een racistische universiteit, in elke betekenis van het woord racisme. Haar imams en docenten verwerpen constant Westerse landen, die op het vlak van mensenrechten veel verder staan, omdat ze in het verleden racistische landen zijn geweest.
Zouden deze hersenloze tulbanden niet beter het zand uit hun ogen wrijven voor ze anderen veroordelen omwille van daden die eeuwen geleden plaatsvonden? Het is een racistische universiteit omdat ze, ondanks het feit dat ze door belastinggeld van alle Egyptenaren wordt gefinancierd - moslims en christenen - enkel islamitische studenten toelaat. Is dat geen racisme?
Het is een racistische universiteit omdat ze mannelijke en vrouwelijke studenten gescheiden houdt op verschillende campussen. Vrouwelijke studenten worden bovendien uitgesloten uit sommige studierichtingen. Is dat geen racisme? Als er één zaak is waarvoor ik de Al Azhar universiteit wil bedanken, dan is het omdat ze me haar ongesluierde gezicht heeft getoond. Een gezicht dat ik nooit gezien zou hebben als ik niet een van haar studenten was geweest.
Ik dank de universiteit omdat ze haar deuren voor mij geopend heeft, zodat ik zelf de laboratoria van hersenspoeling en twee benige bommen kon aanschouwen, waar onschuldige kinderen na enkele jaren rottende moerassen worden, waar de stank van haat, geweld en het verwerpen van anderen uit opstijgen.

In mei 2006 moet Kareem enkele documenten ophalen aan de universiteit. Hij beschrijft hoe hij door een 20-tal studenten wordt aangevallen, terwijl het veiligheidspersoneel toekijkt. In zijn tekst hierover verwijst hij naar de 3 bomaanslagen in Egyptische badsteden tussen oktober 2004 en april 2006, waar een Al Azhar student bij betrokken was:

De Al Azhar universiteit vertrekt geen spier wanneer een van haar studenten zichzelf opblaast of weerloze onschuldigen vermoord. Maar wanneer een van haar studenten een onafhankelijke, vranke en vrije mening heeft, breekt de hel los.