Skender

Dokter Luc Beaucourt is net terug uit Thailand. Hij was daar, samen met vrijwilligers van Antwerpse ziekenhuizen, om Belgische toeristen terug te vinden en eventueel te helpen repatriëren. Niet de Belgische regering had hem gestuurd, het waren de touroperators die hem gevraagd hadden te gaan. Veel medewerking van ons leger en onze regering kreeg hij trouwens niet. Bij zijn thuiskomst deed hij dan ook zijn beklag over de logge werking van de Belgische hulpverlening: "Onze hulpverlening wordt gehinderd door bureaucratie en communautair gekrakeel" "Als de overheid dit niet voor mekaar krijgt, dan engageer ik me persoonlijk om dat wel te verwezenlijken. Desnoods wend ik mij hiervoor tot de privé". Op de webstek van Het Nieuwsblad kun je lezen hoe Beaucourt de ene dag te horen kreeg dat de overheid onmogelijk een vliegtuig kon sturen, terwijl er 2 dagen later plots 2 vliegtuigen klaarstonden, waarvan er één "in de weg" stond in Sumatra.

Maar ook de Internationale hulpverlening krijgt kritiek. Op geenstijl.nl vond ik een link naar de anarchistische blog De Vrije. Daar doet een toerist zijn beklag over US-Aid. Hij is in Sri Lanka gebleven en doet zijn best om de plaatselijke bevolking te helpen (onderandere door kleren uit te delen die andere toeristen hem schonken). Ondertussen ziet hij de US-Aid-medewerkers neerstrijken in het duurste hotel van de streek waar ze gezellig op het terras een pintje drinken. Als hij hen gaat aanbieden om de weg te wijzen naar de plaatsen waar de lijken nog liggen, wordt hij weggestuurd.

Een gelijkaardig verhaal lees je op The Diplomad, waar ik terecht kwam via Dog of Flanders. Diplomad doet zeer cynisch over de Verenigde Naties. Pas op 3 januari kwam er een "coördinatie-team" toe van het VN "wereld-voedsel-programma". Nadat ze zich geïnstalleerd hadden in hun vijf-sterren-hotel, hielden ze zich eerst bezig met het regelen van een 24 uur op 24 catering dienst voor het hotel. Dit was zo dringend dat het voorrang had op het regelen van telefoon- en faxverbindingen. Terwijl US-Aid met de hulp van Australië levens redt, maken de VN-medewerkers zich vooral zorgen over hun eigen luxueuze voedselbevoorrading. "De Vrije" en "The Diplomad" hebben dus duidelijk een totaal andere mening over US-Aid.

Ik kan me wel voorstellen dat je na een zware werkdag op je gemak een pintje wil drinken met je collega's, ook al is je beroep toevallig van ramp naar ramp lopen is, om levens te redden en lijken te ruimen. Maar als je deze verhalen leest zou je bijna hopen dat deze mensen op een dag in een rampgebied terecht komen zonder hotels, waar ze zelf voor die vijf-steren-catering zullen moeten zorgen op een houtvuurtje. Alles wat je aan catering voor jezelf geeft, kan niet naar de slachtoffers gaan. In verhouding tot het enorme budget van de VN, zal die hotelrekening waarschijnlijk niet veel voorstellen. Maar kleine groepen vrijwilligers kunnen heel wat bereiken met veel minder geld dan wat de VN aan hotels uitgeeft. Je kunt je serieuze vragen stellen bij de efficiëntie van grote "hulpverlenings-industrieën" zoals de VN of US-Aid. Om maar te zwijgen van organisaties als 11.11.11 die heel wat van het ingezamelde geld pompen in reclame campagnes om hier hun politieke ideeën te promoten.

Als je de slachtoffers van de ramp in Azië financieel wil steunen en zeker wil zijn dat jouw geld niet besteed wordt aan dure hotels, kun je terecht bij Volk in Nood. Zij garanderen je dat je steun volledig ten goede komt van de slachtoffers. Er worden geen administratiekosten afgehouden en er wordt enkel gewerkt met onbezoldigde vrijwilligers.